«ΠΑΤΡΙΣ» Πέμπτη 19/11/09
Μαρινέλλα Βλαχάκη - Μια Χανιώτισσα ποιήτρια
Μετά το συγκλονιστικό για την αλήθεια του “Σιλάνς σιλβουπλέ”, Σεπτέμβριος 2006, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, η Χανιώτισσα λογοτέχνης Μαρινέλλα Βλαχάκη , μας χαρίζει μια ποιητική συλλογή “Τα πολύτιμα”, 2009, το ίδιο απλή και βαθυστόχαστη. Σε όλη μου την πορεία στην ελληνική γλώσσα, με βασανίζει η λέξη, το ειδικό της βάρος, που σηκώνει με μια μαγική σχέση την ίδια την πραγματικότητα. Δε μένει απλά να συμβολίζει ένα αντικείμενο, μια ιδέα. Είναι το ίδιο το αντικείμενο, η ίδια η ιδέα με όλη την προσωπική τους γοητεία, την ιδιαίτερη γεύση τους θα έλεγα.
Πολλές φορές ο συνδυασμός των λέξεων είναι απλός και σοφός. Πολλές φορές πάλι φλύαρος και μεγαλόστομος, χωρίς σεβασμό στην αφετηρία.
Αυτή λοιπόν την ικανότητα του απλού μα στοχευμένου στην ουσία λόγου, χαιρόμαστε και στα ποιήματα της Μ. Βλαχάκη, αληθινό δώρο σήμερα που ο εντυπωσιασμός και η ρηχότητα περισσεύουν.
Η αίσθηση που με αφήνουν: μια θλίψη, άλλοτε φανερή, άλλοτε λανθάνουσα, μα πάντα ανθρώπινη, αξιοπρεπή, μετουσιωμένη σε καθαρό ποιητικό λόγο. Επειδή πιστεύω πως η ποίηση, από μόνη της συνομιλεί με τον καθένα μας προσωπικά, δεν θα χαθώ σε λογοτεχνικές αναλύσεις.
Απλά καταθέτω τη χαρά που ένιωσα διαβάζοντας αυτά τα σύντομα ποιήματα με τις βαθιές υπόγειες διαδρομές.
Όλα όσα έγραψα, ας θεωρηθούν μια παρακίνηση για να γνωρίσετε την Μαρινέλλα Βλαχάκη . Θα σας παραθέσω 3 από τα ποιήματά της.
Βωμός
Στο όνομα του αυτονόητου στερηθήκαμε και στερήσαμε λόγια και στιγμές πολύτιμες.
Προσδοκία
- Εσύ πάλι,
περίμενες να σου δώσει καρπό η λεύκα;
Τα πολύτιμα
Ένα πεπόνι σα γήινη σφαίρα
μου έφεραν χαρούμενοι οι φίλοι μου και γίνηκε με μιας, το σπίτι μου μποστάνι!
Τι θαρρείς;
Μαρινέλλα Βλαχάκη τα ποιήματά σου με συγκίνησαν βαθιά, λυτρωτικά.
Σ’ ευχαριστώ.
Αναστασία Αρμουτάκη
Φιλόλογος
@@@
«Τα Πολύτιμα» της Μαρινέλλας Βλαχάκη
Επίμονα και συχνά επίπονα παράλληλα με τις υπόλοιπες ενασχολήσεις η Μαρινέλλα Βλαχάκη σμιλεύει λέξεις. Διηγήματα, παραμύθια, ένα μυθιστόρημα και έξι ποιητικές συλλογές. Ένα ψηφιδωτό λέξεων που έρχεται να αποτυπώσει μια διαρκή και εναγώνια προσέγγιση τόσο των εμφανών όσο και των απόκρυφων πτυχών της ζωής. «Τα πολύτιμα» που μας χάρισε πριν από μερικές μέρες η Μαρινέλλα Βλαχάκη ήταν η αφορμή για την κουβέντα μας.
Μ.Φ.
Βωμός
«Στο όνομα το αυτονόητου στερηθήκαμε
και στερήσαμε λόγια και στιγμές πολύτιμες»
Γιατί ποίηση;
Αν μου έβαζαν δίλημμα να συνεχίσω μόνο ένα πράγμα από όσα καταπιάνομαι, θα κρατούσα σίγουρα την ποίηση.
Ποια είναι η αγωνία που διακατέχει έναν ποιητή;
Μην αφανιστεί η ποιητική σκέψη, με την πανδημία της ανοησίας και το τρομακτικό εκτόπισμα του τίποτα.
Στις μέρες μας, το να ανακαλύπτεις πως έχει απομείνει ακόμα κάτι υγιές, είναι λόγος να νιώσεις ευτυχής.
Πότε αισθάνεσαι ότι ένα ποίημα έχει ολοκληρωθεί;
Κάθε ιδέα με βασανίζει πολύ πριν αποτυπωθεί. Δεν είναι παρόρμηση, μα ούτε και εγκεφαλική διαδικασία. Είναι μια πραγματική αγωνία, που κάποια στιγμή γλιστράει σε ένα στίχο. Το ποίημα για μένα έχει ολοκληρωθεί, όταν το διαβάσω αποστασιοποιημένα ως άλλος αναγνώστης και μου προκαλέσει ενδιαφέρον και συγκίνηση.
Έχω την εντύπωση ότι σε διακρίνει η οικονομία του λόγου ακόμα και στην ποίηση.
Η οικονομία για μένα είναι το πρώτο συστατικό της ποίησης. Είναι μαγικό όταν συμβαίνει να χωρέσουν αβίαστα μέσα σε λίγες λέξεις, σ’ ένα στίχο πράγματα που μας υπερβαίνουν, που μας δημιουργούν σύγχυση, που μας βασανίζουν και, διαβάζοντάς τα σ’ ένα ποίημα, να λυτρωνόμαστε.
Μνήμες καθημερινές μετουσιωμένες σε ποιητικό λόγο…
Οι μνήμες είναι το σημαντικότερο αντλιοστάσιο κάθε ποιητή. Υπάρχει η απαραίτητη απόσταση, διαύγεια στο συναίσθημα και η επιτακτική ανάγκη να πεις όσα ίσως δεν ειπώθηκαν στο χρόνο τους… Ωστόσο, ποιητικές ιδέες μπορούν να προκύψουν κάθε στιγμή από ερεθίσματα κάθε λογής και στον παρόντα χρόνο.
Γράφεις φορτισμένα ή αφού καταλαγιάσει η ένταση των γεγονότων;
Γράφω με όλες τις διαθέσεις. Όμως, αν αυτό που έγραψα φορτισμένη είναι ποίημα, κρίνεται όταν έχω αποφορτιστεί.
Δεν γράφω μονάχα στις περιόδους που διαβάζω. Τότε αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας είναι κοντά μου και μου μιλάει και ότι δεν έχω δικαίωμα να τον διακόψω και ναασχοληθώ με τα δικά μου. Τα διαστήματα που διαβάζω είμαι μονάχα αναγνώστρια.
Πόσο ενδιαφέρει τον ποιητή η δική μας αποκωδικοποίηση των λόγων του;
Εμένα με ενδιαφέρει τα ποιήματά μου να ενεργοποιούν τον αναγνώστη και να βρίσκει ψήγματα της δικής το αγωνίας μέσα στους στίχους μου, ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν κοινά βιώματα.
Η αποκωδικοποίηση είναι μια διαδικασία που δεν με πολυαπασχολεί. Η τέχνη, όπως ξέρουμε, είναι σύνθεση και η επιστήμη ανάλυση. Η ποίηση ή είναι ή δεν είναι. Τα άλλα για μένα είναι περιττά.
Πώς θα περιέγραφες τις διαφορές μεταξύ πεζού και ποιητικού τρόπου έκφρασης;
Θα απαντήσω ως αναγνώστρια. Στην ποίηση δεν βλέπω τη διαδρομή του βέλους που φτάνει στο στήθος μου. Νιώθω απευθείας το κάψιμο που μου προκαλεί. Σε ένα πεζό είναι σαν να παρακολουθώ τη διαδρομή του βέλους. Έχω το χρόνο να προετοιμαστώ για αυτό που θα μου προκαλέσει...
Λογοτεχνία - ποίηση - θέατρο. Που βρίσκεται η συνισταμένη όλων των δημιουργικών εκφράσεών σου;
Τα διαχρονικά θέματα, ο έρωτας, η αγωνία της ύπαρξης, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι κοινωνικές ανισότητες, όλα εκφράζονται μέσα από την ποίηση, τη λογοτεχνία το θέατρο. Ό,τι και να κάνω, ακολουθώ πάντα την ίδια πορεία, μόνο που κατά διαστήματα αλλάζω όχημα…
Μετά Τα πολύτιμα;
«Οι χρονιάρες μέρες». Μια συλλογή διηγημάτων, που θα κυκλοφορήσουν το Δεκέμβρη, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Υπάρχει κάποια φράση που την έχεις ως «μότο» και σε ακολουθεί στη ζωή σου;
«Με παρηγορεί που ο χρόνος είναι αειθαλής
και ας είναι η ζωή μας φυλλοβόλα»…
@@@
